W okresie Wielkiego Postu mamy możliwość uczestniczenia w nabożeństwach pasyjnych. We wtorki o godz. 17.15 na Drogę Krzyżową zapraszamy dzieci, a w piątki oraz w niedziele o godz. 17.15 wszystkich chętnych parafian.

Droga Krzyżowa jako nabożeństwo jest przejawem rosnącej pobożności ku czci Męki Pańskiej. Wierni przechodząc od jednej stacji do drugiej, w symboliczny sposób odtwarzają ostatnią drogę Jezusa Chrystusa z pretorium Piłata na Golgotę.

Pierwsi chrześcijanie nie zwracali zbytnio uwagi na miejsca męki i śmierci Chrystusa. Zbyt bliskie wydawało im się przyjście Zbawiciela na ziemię. Dopiero w IV wieku Euzebiusz i św. Hieronim wspominają o pątnikach, którzy z całego świata przychodzili, by pokłonić się Jezusowi w miejscach, gdzie cierpiał. Wyraźne ślady czczenia Drogi Krzyżowej znajdujemy w XII wieku. Nie znano jednak autentycznej Drogi; trudność tkwiła w ustaleniu, gdzie leżało pretorium Piłata. Kult Drogi Krzyżowej został rozpropagowany przez franciszkanów, którzy w okresie Wielkiego Tygodnia upamiętniali epizody z ostatnich dni Pana Jezusa. Jako strażnicy miejsc świętych ułatwiali przeżywanie Via Dolorosa pielgrzymom, a następnie wpadli na pomysł, by Drogę Krzyżową za pomocą obrazów czy rzeźb odprawiać w miejscu zamieszkania: w kościele lub na otwartej przestrzeni.

Dzisiejsza forma nabożeństwa Drogi Krzyżowej pochodzi z XVIII wieku. Do jej urzeczywistnienia przyczynili się święci: Franciszek, Bernard z Clairvaux, Anzelm, Brygida Szwedzka.

Przechodzimy tych czternaście stacji, żeby uczyć się naśladować więź Ojca i Syna. To czternaście miniatur, które wyryte w naszej duszy będą kształtować naszą wiarę, wrażliwość, będą kształtować naszą modlitwę i nasze sumienie. Czternaście warstw fundamentu naszej pobożności – to sens medytacji stacji drogi krzyżowej. Krzyż, przyjęcie krzyża, to sposób wyrażenia miłości. Nie chodzi przecież o ból, chodzi jedynie o miłość.